Στιχοι: Κώστας Αδαμόπουλος

Η Αλίκη κατεβαίνει
Μ' ένα μαύρο γερανό
Τη μορφή της ζωγραφίζω
Σ' ένα κόκκινο ουρανό

Περιστρέφει το κορμί της
Στους ρυθμούς των ρολογιών
Πασαλείβοντας καθρέφτες
Με κεράσι και κραγιόν

Σαν κλόουν μορφάζει
Το πλήθος ουρλιάζει
Το φως δυμανώνει
Η νύχτα παγώνει

Η Αλίκη χορεύει
Το πλήθος αγριέυει
Το στόμα της λιώνει
Και βάφει το χιόνι

Η Αλίκη κλειδωμένη
Σε δωμάτια φτηνά
Βάφει κόκκινα τα νύχια
Των ποδιών της κι αγρυπνά

Περιμένει το τρενάκι
Που πηγαίνει στο Περού
Στις αντάυγειες χορεύει
Του πιο άστατου νερού

Κι ο κλόουν τρομάζει
Το πλήθος ουρλιάζει
Το φως αραιώνει
Η νύχτα παγώνει

Η Αλίκη χορεύει
Το πλήθος αγριέυει
Το στόμα της λιώνει
Και βάφει το χιόνι

Η Αλίκη δε φοβάται
Δε γελάει, δε μιλά
Δε θα βάλει στο μυαλό της
Άλλα πράγματα τρελά

Ξημερώνει στην Αθήνα
Βρέχει στην Κομοτηνή
Αναλήφθηκε δεμένη
Μ' ορειβατικό σχοινί