ΠΛΑΤΕΙΑ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ (Μουσική Στάθης Δρογώσης - Στίχοι Ισαάκ Σούσης)

Aπόγευμα , πλατεία Ναυαρίνου

Με τίναξε το ρεύμα όλου εκείνου

που φτάνει από διάφορα κανάλια

σε μία συνεννόηση νηφάλια

Τα γένια σου ήταν έξι ημερών

 εγώ ήμουν πάλι  δώδεκα χρονών

 κοιτάζαμε τους σκύλους τους μεγάλους

 και νοιώθαμε το ίδιο με τους άλλους:

 Γαλήνη

Κι όπως σωπαίναμε έτσι , κατά λάθος

σου χύθηκε ο καφές που χα στην άκρη

Kαι  από το κατάκαθι κι απʼ το βάθος

ξεφύτρωσε ανοιξιάτικο ένα δάκρυ

σαν μνήμη,

Για λίγο στην πλατεία Ναυαρίνου

Με πήραν τα φτερά  του γλάρου εκείνου

που  κλέβει τις στιγμές,  τις φυγαδεύει
και πιστεύει

Πλατεία απ΄ τους περιοίκους φτιαγμένη

χωρίς σχεδιαγράμματα ή μελέτες

μα όλοι από το απόγευμα νωρίς

χτυπάν το νουμερό τους και θα δεις,

     τελειώνουν τα ψωμιά των αρμοδίων

     εκεί που υπάρχει η αγάπη του πλησίον

     - μας κάνει.

Και ήσουν πλησιέστερα απ΄ όλους

του ενήλικου παιδιού η συμμετρία

Στα Εξάρχεια ανάμεσα στους πόλους

για μια στιγμή κρατάμε ισορροπία

και φτάνει.