Ήμουν φύλλο νεκρό, πέτρα ήμουνα
που την κλωτσούν μακριά.
Πριν κοντά σου να 'ρθω στάχτη ήμουνα
που τη σκορπούν στα τυφλά.

Στην παγερή νυχτιά με άγγιξες και δε φοβάμαι πια.

Ειν' εν' αστέρι, εν' αστέρι που λάμπει για μας,
στ' άσπρο σου χέρι ειν' εν' αστέρι για μας.

Πεταλούδες, τυφλές οι ελπίδες μου
Στα χέρια σου τις κρατάς
Τις αφήνεις ψηλά να πετάξουνε
στ' άστρο που λάμπει για μας

Στην παγερή νυχτιά με άγγιξες και δε φοβάμαι πια.

Ειν' εν' αστέρι, εν' αστέρι που λάμπει για μας,
στ' άσπρο σου χέρι ειν' εν' αστέρι για μας.