Η μέρα που ξεκίνησε η μέρα που αρχινάει
με βρίσκει στο κρεβάτι μου και κάθε λίγο με σκουντάει
Εκεί που τώρα κάθεσαι και ώρες ζωγραφίζεις
στο κάρβουνο και τη σιωπή όλες τις σκέψεις μου γεμίζεις

Ο ήλιος του μεσημεριού λούζει μ' όνειρα την πόλη
και μια μέρα σαν κι αυτή κρίμα που ΄μαστε πια μόνοι τόσο μόνοι

Μου φαίνεται πως βιάστηκε να 'ρθει το καλοκαίρι
και το 'φερε τ' ολάνθιστο της άνοιξης το χέρι
Η ώρα πήγε δυόμιση θα 'ρθεις να με ξυπνήσεις
Μα φαίνεται πως ξέχασα πως είπες πια δε θα γυρίσεις

Ο ήλιος του μεσημεριού λούζει μ' όνειρα την πόλη
και μια μέρα σαν κι αυτή κρίμα που 'μαστε πια μόνοι τόσο μόνοι