Από τη γη στη σελήνη.
Μίλια μακριά.
Όταν τα μάτια της κλείνει.
Μαζί της με τραβά.

Πέρα απ' την πέτρινη πόλη.
Στην ανατολή.
Εκεί που χάνονται οι δρόμοι.
Εκείνη θα μου πει.

Ζούμ' όλοι δεμένοι.
Στη γη που πεθαίνει.
Μα τα όνειρά μας φτερά ασημένια.
Θα μας πάνε ψηλά.

"Μωρό μου δεν τα πιστεύω
Τα μαγικά σου εγώ".
Της λέω και τη χαζεύω.
Να περπατά στο νερό.

Και να διαλύει την ομίχλη.
Μ' ένα μικρό ραβδί.
Κοιτάει ψηλά τη Σελήνη μου δείχνει.
Πετάμε προς τα εκεί.

Κι είν' όλοι δεμένοι.
Στη γη που πεθαίνει.
Μα τα όνειρά μας φτερά ασημένια.
Θα μας πάνε ψηλά.