Τι είναι αυτό που σε κάνει να λες δε νιώθω πόνο
να λες δεν έχω δάκρυ κι ας είμαι μόνος.
Το ταξίδι αρχίζει στη γλώσσα μου από κάτω
είναι μια πτώση δίχως τέλος, γεμάτη φόβο, γεμάτη λάθος.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να λες δε νιώθω πόνο
να λες δεν έχω δάκρυ κι ας είμαι μόνος.
Τρέχεις στο μονοπάτι μες στο δάσος της σιωπής
κι ακούς όλα τα λόγια που φοβήθηκες να πεις.

Το παιχνίδι του χρόνου αρχίζει.
Το παιχνίδι του χρόνου τελειώνει, με γκρεμίζει.

Σε βάζει στη μάχη με μπλε πεταλούδες
ενάντια σε ρολόγια μ' ατσαλένιες φτερούγες.
Ρυθμικά χτυπούν τους δείκτες, σπάει το φτερό μου
μπαίνω μέσα σ' ένα τούνελ, βγαίνω στο δωμάτιό μου.