Νύχτα η εκάτη που γυρεύει τις ψυχές, νύχτα η αγάπη με το χρώμα του χειμώνα
κι εσύ 'σαι μέσα σ' όλα.
Να 'μαι κι εγώ με τις φοβίες τον πανικό στη γη σε ψάχνω μες στη μουσική σε βρίσκω
μα δε γυρίζεις πίσω.

Κι είναι φορές που όλα σε φέρνουν πιο κοντά κι άλλες που μόνη φεύγεις
σα ψεύτης ήλιος μ' οδηγείς στο πουθενά

Κοίτα δεν ξέρω τι μου φταίει και γιατί ό,τι συμβαίνει εγώ το παίρνω σα χαμένος
νοιώθω πια νικημένος.
Κι όταν γυρίζω στα δρομάκια τα κρυφά πάλι εσύ και κάποια αρώματα σβησμένα
όλα απ΄το φως κρυμένα.

Κι είναι φορές που όλα σε φέρνουν πιο κοντά κι άλλες που μόνη φεύγεις
σα ψεύτης ήλιος μ' οδηγείς στο πουθενά.