«Πάνω στη γη κάτω απ' τ' αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια».
Το  ʽγραψε κάποιος σε παγκάκι το 'πε μια πόρνη στον πελάτη
Μπροστά της στέκει σα χαμένος εκείνη στρώνει το κρεβάτι
Το άσπρο της τρέμει το χεράκι, την αγκαλιάζει δακρυσμένος
Της λέει στ' αυτί «Δεν είσαι μοναχή καρδιά μου».

«Δε σε ξεχνώ...Σου τραγουδώ...Η αγάπη στο τέλος νικά!»

Πάνω στη γη κάτω απ' τ' αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.
Σα μετανάστες σαν παιδάκια ζούμε κλεισμένοι σε δωμάτια.
Φυλακισμένοι μες στο χρόνο, ξεχασμένοι εδώ στο δρόμο,
Το χέρι ποιος θα μας το πιάσει;Ποιος θα βρεθεί να μας φωνάξει;
«Η φυλακή δεν είναι αληθινή...Ψυχή μου!»

«Δε σε ξεχνώ...Σου τραγουδώ...Η αγάπη στο τέλος νικά»

Πάνω στη γη κάτω απʼ τʼ αστέρια όλοι γεννιόμαστε αδέρφια.
Κι όσο ανθίζει το λουλούδι.
Όσο κρατάει το τραγούδι.
Κι όσο η γη χορεύει σαν παιδί Καρδιά μου!
Δε σε ξεχνώ...Σου τραγουδώ...Η αγάπη στο τέλος νικά...